Bir şeyleri anlatmanın en gerçek adresi tiyatro. Bir derdiniz mi var, ya da herkese söylemek istediğiniz kelamlar, tahminen de bilgilerinizi, fikirlerinizi paylaşmak istiyorsunuz; işte tüm bunları anlatmanın en hoşu tiyatro. Işıl Kasapoğlu da bu türlü düşünüyor. “Anlatmadan Yapamam” diyor. “Beynimden, kalbimden, midemden geçen her bilgiyi her fikri haykırmalıyım, zira ben anlatmalıyım, benim ömür biçimim bu” diyor.
Öyle kolay değil olağan… Bu çok uzun bir seyahat. Aileden uzak kalmak var, evsiz kalmak, sokakta uyumak, aç kalmak var. Bilgiye ulaşmak, ustalaşmak o denli kolay olmamış. Kasapoğlu’nun yolu kuvvetli lakin daima ışıklı olmuş. Mehmet Ulusoy üzere bir ustanın çırağı olmuş Paris’te. Onat Kutlar’ın bilgi birikiminden geçmiş. Bir de sahnenin perileri dokundu mu beşere. Sonrası daima tiyatro, ebediyen tiyatro…
DURMADAN ÇALIŞMAK…
Ustayı yazarak anlatmak için sayfalar yetmez. Selçuk Metin ise yaptığı belgeselde hayatını çok hoş özetlemiş. Enka Sanat’ın imalini üstlendiği belgeselin danışmanlığını öğrencisi Serkan Keskin yapmış. Manzara direktörlüğünü ise Emre Okur üstlenmiş. Sonuç olarak belgesel, Işıl Kasapoğlu’nun tiyatroyla tanıştığı birinci günden bugüne dek dopdolu geçen sanat hayatını ve yer yer özel hayatından kesitleri seyirciyle buluşturan bir üretim olarak çıkıyor karşımıza.
Sözü ustaya bırakıyorum.
Belgeselin fikir ve oluşum süreci nasıl gelişti?
Belgesel, ENKA Sanat Yöneticisi Gül Mimaroğlu’nun önerisi ve teşebbüsleriyle hayata geçti. Daha evvel ENKA Sanat, direktör Selçuk Metin ile birlikte Genco Erkal ve Yıldız Kenter belgesellerini yapmıştı. Bu kere, sahne gerisinde neler olduğunu merak etmiş olmalılar ki bana teklif ettiler. Birinci başta bu teklifi kabul etmekte zorlandım, zira sorun kendimi anlatmak değil, 45 yıldır tiyatro alanında neler yaptığım, nasıl yaptığım ve nasıl örnek olabileceğimdi. Belgeselin gayesi, tiyatrodaki seyahatimin örnek alınması ise tahminen gerekliydi; yoksa dediğim üzere, sıkıntı kendimi anlatmak değil
‘YAŞAM BİÇİMİM’
Bir insanın mesleğini anlatması ya da kendisini anlatması sıkıntı mu?
Elbette çok güç. Zira bu benim için bir meslek değil ta Galatasaray Lisesi günlerimden bu yana süregelen bir hayat biçimi oldu. Orada tiyatro kolundan başlayıp bugüne kadar süren bir seyahat bu. 1974’te birinci sefer İstanbul Belediyesi Kent Tiyatrosu’nda mızrak tutarak, figüranlık yaparak başladığım bir hayat; bugün 70 yaşına geldim ve hala devam ediyor. Hala figüranlık yapıyorum. Aktörlere eşlik edip, anlatmak istediğim ve toplumla paylaşmak istediğim şeyleri paylaşıyorum.
Başkalarının sizi anlatması nasıl bir his?
Bu, epeyce sıkıntı bir his. Zira bu çeşit şeyleri duymak hiç kolay değil. Beşerler hem olumlu hem de eleştirel yorumlarda bulunabilir, ben ise bunlara kulağımı tıkamaya çalışıyorum. Kendi seyahatimde elbette herkesle birlikte ilerliyorum lakin sonunda daima tek başıma kalıyorum. Tek başına yürümek güçlü olabilir lakin çok şey öğretici bir seyahat, bu yüzden aslında memnunum.
Yanlış anlaşıldığınızı düşündüğünüz oluyor mu?
Mutlaka yanlışlar yapıyorumdur ancak şayet bir bahiste yanlış anlaşılıyorsam, bunun sorumlusu da benimdir; demek ki gereğince âlâ anlatamamışımdır. Anlattığım her şeyde tüm samimiyetimi ortaya koyuyorum ve her oyunda elimden gelenin en güzelini yapıyorum. Yanlış anlaşılmalarım oluyorsa da, bunu pek fark etmiyorum demek ki kendimi tam olarak tabir edememişimdir.
SÜREKLİ HAYKIRMAK!
Bana Işıl Kasapoğlu’nu bir cümleyle anlatır mısınız desem…
Işıl Kasapoğlu anlatmak istediklerini haykırarak anlatıyor, bazen hırçınlaşıyor lakin daima haykırıyor. Midesine, karnına, beynine indirdiği her şeyi ağzına geldikçe dışarı haykırarak vuruyor.
‘HİÇBİR ŞEYDEN PİŞMAN DEĞİLİM’
Geriye dönüp baktığınızda keşkeleriniz ve iyikileriniz vardır kesinlikle birkaçını bizimle paylaşır mısınız?
Açıkçası pişmanlık hissim hiç olmadı. Hiçbir şeyden pişman değilim. Bu yüzden yoluma bildiğim kadarıyla devam ettim. Fakat daha fazla öğrenebilir ve kendimi daha çok besleyebilirdim; bunun için çok uğraş gösterdim. Tahminen daha fazla ressam tanıyabilirdim, tahminen müzik konusunda daha derin bilgi sahibi olabilirdim. Her gün yaptığım şeylerin üzerine biraz daha koyabilmek için bilgi birikimimi geliştirmeye çalışıyorum. Geçmişle değil, o an ve gelecekle çalışıyorum.
‘YAŞAM ÇALIŞMAYA ZORLUYOR’
Yeni projeler ve gelecek hayallerinizden bahseder misiniz?
Yeni projelerim hayli fazla. Bu sıralar Kerem Alışık ve Evrim Alasya ile Çolpan İlhan-Sadri Alışık Tiyatrosu’nda “Aşk Bitti” isimli bir oyun üzerinde çalışıyorum. Ayrıyeten, önümüzdeki Mart sonuna kadar iki yahut üç oyunum daha olacak. Durmadan çalışıyorum; bu yıl tatil yapamadım. Hayat bizi daima çalışmaya zorluyor, çalışmak ise anlatmak manasına geliyor. İçinde bulunduğum toplumsal yapıda, anlatmadan yapamam; belgeselin ismi da bu yüzden bu türlü.
Kaynak : Cumhuriyet.com
