Uçakta, kemerlerinizi bağlamadan oturmanız mümkün değildir. Lakin bu kemerler neden araçlardaki üzere omuzdan geçen bir dizayna sahip değildir? Birinci bakışta bu durum biraz tuhaf gelebilir, değil mi? Aslında, uçak kemerlerinin bu biçimde tasarlanmasının epeyce mantıklı bir sebebi var. Gelin bir arada bakalım!
Arabalar için tasarlanan kemerler, çarpışma anında araç içindeki bireylerin ileri, geri yahut yana savrulmasını önlemek üzere tasarlanmıştır. Omuzdan geçen kemerler, üst bedeni sabitleyerek bu üslup hareketlerde önemli yaralanma risklerini azaltır.
Ancak uçaklarda işler biraz farklıdır. Gökyüzünde karşılaşılan en büyük tehlike, ani üst ve aşağı hareketlere yol açan türbülanslardır.
Uçakta en büyük risk, türbülans sırasında yaşanan ani irtifa değişiklikleridir. Bu hareketler, bedeninizi uçakta yerinde tutan bir dış kuvvet olmadığı takdirde Newton’un birinci maddesine nazaran sizi koltuktan kaldırarak başınızı tavana çarptırabilir.
İşte bu noktada bel kemerleri devreye girer ve sizi uçakla birlikte hareket ettirerek başınızı çarpmanızı pürüzler.
Bazı yeni kuşak business class koltuklarında omuzdan geçen kemerleri görmüş olabilirsiniz. Bunun sebebi, genişleyen koltuk dizaynlarının, bilhassa sert inişlerde yolcuların başını ön koltuğa çarpmasını önlemek istemesidir.
Ancak bu kemerler her sınıfta yer almıyor. Neden mi?
İlk olarak uçaklara omuz kemerleri eklemek, maliyeti önemli oranda artırıyor. Ayrıyeten omuz kemerlerinin uçak koltuklarına eklenmesi, koltukların daha ağır ve daha sağlam bir yapıya sahip olmasını gerektiriyor. Bu da uçakların toplam tartısını artırarak yakıt tüketimini yükseltiyor.
Artan yakıt tüketimi, hem maliyet açısından dezavantaj yaratıyor hem de etrafa ziyan veriyor.
Araçlar ve uçaklar farklı fizikî kurallarla hareket ettiği için güvenlik tedbirleri de buna nazaran değişiyor.
